Χρονιάρες μέρες. Εν αιθρία, κυριολεκτικά, μια αόρατη σε κοινή θέα αλλά υλικά βαριά κεραμίδα σαν να στροβιλιζόταν στον καταγάλανο ουρανό. Κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι την απειλητική περιδίνησή της κάπου ανάμεσα σε Κορωπί και Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ανήμερα τα ηλιόλουστα Χριστούγεννα οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού χώνευαν ξένοιαστα το γιορτινό δείπνο της παραμονής. Το τεχνικό επιτελείο του κλαμπ χαλάρωνε σκιαγραφώντας αμυδρά την αγωνιστική τακτική της ομάδας για το επόμενο ματς.
Οι ρεπόρτερ του «τριφυλλιού», αμέριμνοι και με βαριά τα βλέφαρα, απολάμβαναν την επίσημη αργία. Εξω από κλειστά «πράσινα» στέκια δεν πέρναγε ψυχή. Οι φίλαθλοι ροχάλιζαν ανέμελα ονειρευόμενοι μεταγραφές, νέο γήπεδο, νίκες, πρωτάθλημα. Απαντες είχαν δεμένο ότι η σούμα της πορείας της ομάδας θα γινόταν Μάη μήνα, στο τέλος της σεζόν. Μέχρι τότε δεν περνούσε καν από το μυαλό τους ότι ο επί 2,5 χρονιά αξιοπρεπής προπονητής της, με το ανεπιτήδευτο ήθος, την απροσποίητη ευθύτητα και την ανυπόκριτη σοβαρότητα θα εκδιωκόταν αναπάντεχα από την άκρη του πάγκου.
Ο σεμνός, μετρημένος, δουλευταράς και νηφάλιος Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος σεβόταν το μέγεθος, την κουλτούρα και την ιστορία του συλλόγου, είχε συνάψει με την κερκίδα ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς. Στέρεους, όχι απλώς επικοινωνιακούς. Με την άψογη χρήση μιας γλώσσας που δεν ήταν η μητρική του, μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά των φιλάθλων της ομάδας. Κι όμως, εκείνη η απρόβλεπτη κεραμίδα προσγειώθηκε χριστουγεννιάτικα ουρανοκατέβατη πάνω στο κεφάλι με τα κατάλευκα μαλλιά του. Δρομολογώντας ένα διαζύγιο που τράνταξε συθέμελα όλη την ανυποψίαστη παναθηναϊκή οικογένεια, η οποία καθησυχασμένη αναπαυόταν στη βεβαιότητα ότι η ΠΑΕ «δεν ψάχνει προπονητή».
Την ίδια μέρα, τη Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου, όταν το πανελλήνιο αφομοίωνε πεπτικά τη γαλοπούλα των Χριστουγέννων, ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός πετούσε προς την Κωνσταντινούπολη. Είχε κρίσιμο ραντεβού με έναν ζωντανό θρύλο του τουρκικού ποδοσφαίρου, τον 70χρονο προπονητή Φατίχ Τερίμ. Η συνάντηση, σύμφωνα με πληροφορίες, πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Acun Medya, στη γειτονιά Λεβέντ του Μπεσίκτας. Στην έδρα του Τούρκου τηλεοπτικού παραγωγού Ατζούν Ιλιτζαλί, πασίγνωστου στο ελληνικό κοινό από το ριάλιτι επιβίωσης «Survivor», που προβάλλεται εδώ και χρόνια στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.
Συνεργάτης του Γιάννη Αλαφούζου και φίλος του Φατίχ Τερίμ, ο ποδοσφαιρόφιλος Ατζούν και ιδιοκτήτης της αγγλικής ομάδας Χαλ Σίτι, θεωρείται ο άνθρωπος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ποδοσφαιρικό προξενιό μεταξύ των δύο ανδρών. Εξάλλου τα τουρκικά ΜΜΕ βοούσαν ότι η συνδρομητική πλατφόρμα EXXEN του Ατζούν ήθελε να αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα της ελληνικής ΠΑΕ. Πράγμα που μάλλον θα διευκόλυνε η πρόσληψη του διάσημου και πιο επιτυχημένου προπονητή από τη γειτονική χώρα.
Από τη μεριά του, ο Τερίμ βρισκόταν εδώ και δύο χρόνια σε αγωνιστικό διάλειμμα, όπως λέγεται κομψά η ανεργία, από τότε που απολύθηκε έπειτα από μια σειρά απογοητευτικών αποτελεσμάτων από τη Γαλατασαράι, στην οποία διένυε την τέταρτη προπονητική θητεία του. Κουβαλώντας στην πλάτη δύο χρόνια αποχής από τους αγωνιστικούς χώρους, το κασέ του είχε αναμενόμενα μειωθεί αισθητά.
Ο επονομαζόμενος «αυτοκράτορας» δεν βρισκόταν πια στο προνομιακό επίπεδο να απαιτεί όπως άλλοτε για την πρόσληψή του το αντίστοιχο σε δολάρια ποσό των υδάτων του Βοσπόρου, του Κεράτιου, άντε και των Δαρδανελίων. Το deal του Ελληνα εφοπλιστή και του πολύπειρου Τούρκου προπονητή για την ανάληψη του τιμονιού του Παναθηναϊκού έκλεισε σε απειροελάχιστο χρόνο.
Η συμφωνία
Και ενώ στην Ελλάδα τα ντόπια αθλητικά και μη ΜΜΕ κοιμούνταν γαλήνια τον ανάλαφρο ύπνο του δικαίου, στην Τουρκία, που προφανώς ως μουσουλμανική χώρα δεν γιόρταζε τα Χριστούγεννα, οι αθλητικοί ρεπόρτερ ήταν σε εγρήγορση. Την Τρίτη το πρωί κατέφθασαν εγχωρίως τα χαμπέρια από την Πόλη. Ο 32χρονος έγκριτος δημοσιογράφος της TRT Spor Γιαγκίζ Σαμπουντσούογλου τιτίβισε το «τακίμιασμα» Αλαφούζου και Τερίμ. Λίγο πριν το μεσημέρι ο 36χρονος έγκυρος αθλητικός αναλυτής Μπουρχάν Τζαν Τερζί έδωσε λεπτομέρειες της καταρχήν συμφωνίας και της διάρκειας του συμβολαίου του Τούρκου προπονητή.
Η είδηση προκάλεσε στην Αθήνα αναβρασμό στις γραμμές των φιλάθλων της ομάδας. Ο ερχομός του Τούρκου, που όσο να ’ναι αποτελεί μεγαλύτερο προπονητικό όνομα από τον Σέρβο -στην πραγματικότητα είναι από τις μεγαλύτερες φίρμες που ήρθαν ποτέ στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό πρωτάθλημα-, δημιούργησε τσουνάμι αναστάτωσης, επιφυλάξεων και δυσπιστίας κόντρα στην αμφισβήτηση του προέδρου προς τον υποτιθέμενα ανεπαρκή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Γιοβάνοβιτς.
Η αγανάκτηση, οι αναθεματισμοί και οι καταγγελίες για αγνωμοσύνη, αχαριστία, αδικία και απανθρωπιά εκ μέρους του μεγαλομετόχου προς τον εν ενεργεία αγαπητό προπονητή της ομάδας άναψαν κουβέντες που πήγαν, ήρθαν, ξαναγύρισαν και φουντωμένες συνεχίζονται. Για τους περισσότερους διαμαρτυρόμενους ο προβληματισμός εντοπιζόταν στη φράση «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».
Κάποιοι ψυχραιμότεροι, που δεν έπεσαν στην παγίδα της σύγκρισης, αναλογίστηκαν ότι στη συγκυρία η ομάδα κινδύνευε να μπει ξανά σε περίοδο εσωστρέφειας με προφανή κίνδυνο την απώλεια του πρωταθλήματος, που είναι και ο βασικός στόχος της. Ακόμη λιγότεροι λογάριασαν ότι ο μεγαλομέτοχος, δυσαρεστημένος εδώ και λίγες εβδομάδες μετά την εντός έδρας ήττα και τον ευρωαποκλεισμό των Πράσινων, καθώς και τις δύο εκτός έδρας ήττες τους στο πρωτάθλημα, εκτίμησε ότι ο Γιοβάνοβιτς είχε ταβανιάσει προπονητικά. Και τον απέπεμψε.
Λάθος ή σωστό, δική του η απόφαση, δική του η ευθύνη, δική του και η ρισκαδόρικη ζαριά. Το κυριότερο, δικά του τα λεφτά. Ετσι κι αλλιώς για τον Γιάννη Αλαφούζο δεν ήταν η πρώτη αμφίβολης χρησιμότητας κίνησή του ανάμεσα στα πολλά παρακινδυνευμένα, αν όχι τυχοδιωκτικά, «ράβε-ξήλωνε» που είχε αποπειραθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά, ωστόσο, φαίνεται να προσδοκά να ενεργοποιήσει ένα αποτελεσματικό σοκ προς όφελος της ομάδας του, η οποία έχει το μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με τους άλλους τρεις διεκδικητές του τίτλου.
Το αν θα τα καταφέρει είναι συζητήσιμο. Αν δικαιωθούν τα «θέλω» του προέδρου, αυτό θα φανεί στο τέλος των playoffs. Για την ώρα προέχει η διατήρηση άσβεστης της ελπίδας, συνδυασμένης με την καθοδήγηση του ρόστερ της ομάδας από μια ισχυρή προσωπικότητα. Κάπως έτσι προέκυψε πρόωρα στα μέσα της αγωνιστικής χρονιάς το «καληνύχτα Ιβάν» και το «καλημέρα Φατίχ». Κι όπου βγει.
Φρέσκα λοιπόν σημίτια -όπως λένε στην Τουρκία τα επικαλυμμένα με μελάσα και σουσάμι κουλούρια- στον ταβλά του προπονητικού κέντρου στο Κορωπί. Ο Τερίμ δεν είναι κάνας τυχαίος σε στυλ Πογιάτος, Στραματσόνι ή Μπόλονι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν στον Παναθηναϊκό. Διαθέτει βαρύ βιογραφικό και πλούσιο παλμαρέ, πασπαλισμένο με ψυχικό σθένος, μαχητικό πνεύμα, εγκολπωμένες αγωνιστικές αξίες, εμπνευσμένα ενθαρρυντική και παθιασμένη ρητορεία.
Διανύοντας την όγδοη δεκαετία της ζωής του, θα μπορούσε να αράζει στη μεγαλοπρεπή βίλα του, σωστό μικρό παλάτι στους καταπράσινους πευκόφυτους λόφους στα Θεραπειά, σημερινά Ταράμπια, της Πόλης, με άπλετη θέα στον Βόσπορο. Αλλά δεν του πάει να υποδύεται τον απόμαχο φιλόσοφο του ποδοσφαίρου. Δεν του ταιριάζει να περιδιαβαίνει νοσταλγικά το, υπερφορτωμένο με σουβενίρ μια δοξασμένης καριέρας, τεράστιο δωμάτιο-αποθήκη στο πίσω μέρος της έπαυλης που κατοικεί.
Εκεί όπου σωρεύονται τρόπαια, μετάλλια, βραβεία, φωτογραφίες, υπογεγραμμένες μπάλες, εμβλήματα ομάδων, τιμητικές πλακέτες, η πρώτη αυτοβιογραφία του σερ Αλεξ Φέργκιουσον που τον επηρέασε, δεκάδες εξώφυλλα και δίσκοι της μουσικά λατρεμένης του Σενέρ Ακσού, της Τουρκάλας «βασίλισσας της ποπ».
Who is who
Παραδίπλα, πρόχειρα τοποθετημένο, υπάρχει ένα αντίγραφο του λεωφορείου της τουρκικής ομάδας από το Euro 2008, όταν η Εθνική Τουρκίας υπό την καθοδήγησή του έχασε παρατρίχα τον τελικό της διοργάνωσης. Από κοντά και μια ρεπλίκα του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1999-2000, το οποίο κατέκτησε με τη Γαλατασαράι κερδίζοντας στον τελικό της Κοπεγχάγης την Αρσεναλ – στην ιστορική πρώτη επιτυχία τουρκικού συλλόγου στην Ευρώπη. Παραδίπλα στον τοίχο είναι καδραρισμένο ένα ενσταντανέ όπου ποζάρει καμαρωτός ως ο προπονητής που οδήγησε την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας.
Στον ίδιο χώρο ανάκατα σε ντουλάπια και ράφια στοιβάζονται σουβενίρ που θα γέμιζαν ένα ολόκληρο μουσείο αφιερωμένο στα 50 χρόνια σταδιοδρομίας του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στιγμιότυπα και δημοσιεύματα από την κατάκτηση των τεσσάρων συνεχών πρωταθλημάτων με τη Γαλατά, ανάμεσα στα συνολικά 20 τρόπαιά του ως προπονητής των «λιονταριών». Το διά βίου ποδοσφαιρικό σπίτι του, στο οποίο ήταν αενάως καλοδεχούμενος με μόνιμο ανοιχτό αλέ-ρετούρ εισιτήριο.
Εφευγε και γύριζε, αποχωρούσε και επέστρεφε, πατώντας με ασφάλεια πάντα σε αυτό το σίγουρο έδαφος. Σε μια ξύλινη εταζέρα μάλιστα δεσπόζει ένα ζευγάρι χειροποίητων παπουτσιών από κιτρινοκόκκινο δέρμα, στο χρώμα της φανέλας της αγαπημένης του ομάδας. Μαζί της άλλωστε έχτισε από τα θεμέλια μια ποδοσφαιρική δυναστεία που τον θρόνιασε ως «αυτοκράτορα».
Στο πλάι των συμβολικών υποδημάτων ορθώνεται μια ανοιχτή ντουλάπα με κρεμασμένα αμέτρητα κοστούμια και πουκάμισα περασμένων στυλ και άλλων εποχών. Η ποικιλία της γκαρνταρόμπας τού ανέκαθεν καλοντυμένου κόουτς θα έκανε ένα συλλέκτη vintage ρούχων να μπήξει τα κλάματα με τέτοιον παραμελημένο ενδυματολογικό θησαυρό.
Από αυτό το βουνό με τα προσωπικά συμπράγκαλα απουσιάζει βέβαια η αυτοβιογραφία «Σκέφτομαι, άρα παίζω» του Αντρέα Πίρλο που τον περιγράφει στις σελίδες του κατά το διάστημα παραμονής του το 2001 στους «Ροσονέρι» ως έναν πραγματικά παράξενο τύπο που έμοιαζε αλλεργικός στους τυπικούς κανόνες. «Εφτανε αργά για το μεσημεριανό γεύμα, ερχόταν σε επίσημες εκδηλώσεις χωρίς γραβάτα και την κοπανούσε νωρίς για να πάει να δει το “Big Brother”».
Αλλά τι σημασία έχουν οι καταγεγραμμένες απόψεις ενός ευφυούς, δίχως άλλο, παλαίμαχου Ιταλού επιτελικού παίκτη για το μεγαλείο της ποδοσφαιρικής ιδιοφυΐας που αναγορεύτηκε, πριν από καμιά 20αριά χρόνια είναι αλήθεια, σε έναν από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο; Πόσο μάλλον που προς τιμήν του βαφτίστηκε με το όνομά του ένα νεοσύστατο ποδοσφαιρικό γήπεδο, εγκαινιασμένο μόλις το 2017, στο προάστιο Μπασακσεχίρ της Κωνσταντινούπολης.
Τι κι αν δεν είχε παίξει ή προπονήσει ποτέ την ομώνυμη ομάδα με την πορτοκαλί φανέλα; Αφού το απαίτησε ο φίλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η διαταγή του προέδρου της χώρας μεταφράστηκε υπό τις ευλογίες των φιλάθλων σε έπαινο προς τον αναμορφωτή και αρχιτέκτονα των διεθνών επιτυχιών του τουρκικού ποδοσφαίρου. Αυτή την εν ζωή πομπώδη επιβράβευση στο πρόσωπό του ο Τερίμ την αποδέχτηκε με περηφάνια.
Δεν είναι, όμως, κάνα αφελές κορόιδο. Γνωρίζει άριστα ότι στη χώρα του οι πολιτικοί χρησιμοποιούν προς όφελος και δημοφιλία τους το ποδόσφαιρο. Σε ανύποπτο χρόνο μετά από μια νίκη της εθνικής ομάδας της Τουρκίας είχε αναφερθεί εμμέσως στον Ισπανό δικτάτορα Φράνκο που δήλωνε απροσχημάτιστα ότι «δεν θα μπορούσαμε να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα αν δεν υπήρχε το ποδόσφαιρο».
Το φτωχόπαιδο από τα Αδανα
Γεννημένος στο Τζεϊχάν της Κιλικίας, στη νοτιοανατολική Τουρκία, μεγάλωσε στην εργατική γειτονιά Σιναρλί των Αδάνων. Παιδί της ανέχειας και των στερήσεων, ανατράφηκε από το ζευγάρι των βιοπαλαιστών γονιών του, τη Νουριγιέ και τον Ταλάτ. Ο πατέρας του, Τουρκοκύπριος μετανάστης, ήταν ανάπηρος. Είχε χάσει το δεξί του πόδι από λανθασμένη ιατρική θεραπεία όταν ήταν μόλις 4 ετών. Φρόντιζε την οικογένειά του δουλεύοντας ως πλανόδιος πωλητής. Εσερνε κουτσαίνοντας ένα δίτροχο καροτσάκι πουλώντας φιστίκια στις πλατείες. Τον συνόδευε συχνά για να τον βοηθάει ο Φετίχ ως το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του.
Ο μικρός, παρότι του έκοβε, δεν το ’χε με τα γράμματα. Από νωρίς πήγε σε Επαγγελματικό Τεχνικό Γυμνάσιο για μηχανικός. «Εσκιζε», όμως, με το ταλέντο του σε κάθε ομαδικό άθλημα των σχολικών ομάδων. Με ύψος 1,72 μ., ήταν εξαιρετικός πασαδόρος στο βόλεϊ, εύστροφος πλέι μέικερ στο μπάσκετ, δυναμικός αλλά και τεχνίτης χαφ στο ποδόσφαιρο.
Επαιζε μπάλα από το πρωί μέχρι το βράδυ στον δρόμο που σήμερα φέρει το όνομά του. Στα 16 του ξεκίνησε την ποδοσφαιρική ζωή του στην τοπική ομάδα της πόλης του Αντανα Ντεμίρσπορ. Ξεχώρισε και στα 19 του ήταν κιόλας αρχηγός της. Λόγω της άθλιας οικονομικής του κατάστασης ο σύλλογος του έδινε ένα ευτελές μηνιάτικο στη ζούλα, καθώς κανένας από τους συμπαίκτες δεν πληρωνόταν.
Στο γήπεδο της πόλης του οι φίλαθλοι τον αποκαλούσαν με το όχι και τόσο αρρενωπό παρατσούκλι «Σαμάνθα» – από τον χαρακτήρα της αμερικανικής κωμικής τηλεοπτικής σειράς φαντασίας «Η Μάγισσα». Το σίριαλ γνώριζε πιένες στην ασπρόμαυρη τηλεόραση του ενός μόνο καναλιού στην Τουρκία την εποχή του ’70. Η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Μοντγκόμερι είχε απίστευτη δημοφιλία στον ομώνυμο ρόλο επειδή υποτίθεται έκανε μαγικά με μια χαριτωμένη σύσπαση της μύτης της.
Μαγικά κόλπα έκανε και ο νεαρός Φατίχ στο γήπεδο χωρίς να κουνάει ρουθούνι. Εσωζε απροσδόκητα, σχεδόν βέβαια, γκολ πάνω στη γραμμή του τέρματος, έκλεβε αναπάντεχα την μπάλα από τους αντιπάλους, σκόραρε σαν φάντασμα βγαίνοντας σαν τρέιλερ από πίσω. Η καριέρα του, που είχε συνδεθεί με ένα παραμύθι, θα έπαιρνε την υλική του υπόσταση όταν έφτασε στη Κωνσταντινούπολη στα 20 του χρόνια με μεταγραφή στη Γαλατασαράι. Τέλος στα μπατιριλίκια.
Ηταν νέος, σκληροτράχηλος, παθιασμένος, εκρηκτικός, φιλόδοξος και με σταθερή επίδοση σε κάθε αγώνα. Εναν χρόνο αργότερα μετακινήθηκε στη θέση του λίμπερο και έγινε αρχηγός της «Τσιμ μπομ», όπως αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλαθλοι την αγαπημένη τους ομάδα, ενώ ταυτόχρονα φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην εθνική ομάδα Η «Σαμάνθα» είχε μετονομαστεί πλέον σε «Βασιλιά της Πόλης».
«Κabadayi» των γηπέδων
Στα 11 συναπτά χρόνια που έμεινε και έπαιξε στην ομάδα δεν κέρδισε μαζί της ποτέ πρωτάθλημα. Εγραψε όμως ιστορία ως οξύθυμος, δηκτικός, φωνακλάς φαρμακόγλωσσας, εντέλει τσαμπουκαλεμένος παλικαράς μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Είχε σπάσει τη μύτη του αρχηγού της Αστυνομίας σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης όπου γλεντούσε στην κομψή συνοικία Σισλί όταν του έκαναν παρατήρηση για διατάραξη των «κανόνων ευπρέπειας». Θύμωνε και τσακωνόταν για ψύλλου πήδημα στον αγωνιστικό χώρο. Είχε έρθει στα χέρια και φτύσει κατάμουτρα αντίπαλους ποδοσφαιριστές και διαιτητές, πληρώνοντας τις εξημμένες επιθέσεις του με πρόστιμα και αποβολές.
Ακόμη και στον τελευταίο του αγώνα του ως παίκτης τη σεζόν 84-85, σε αναμέτρηση της Γαλατασαράι με την Αντάλιασπορ, έγινε έξω φρενών όταν ο συμπαίκτης του Ερντάλ Κεσέρ δέχθηκε κόκκινη κάρτα. Οργισμένος ο Τερίμ άρμεξε και χτύπησε με βίαιη κουτουλιά τον διαιτητή. Ετσι κι αλλιώς ο ίδιος δεν θα ξανάπαιζε. Με τα χρόνια, βέβαια, ηρέμησε σχετικά.
Είχε ήδη παντρευτεί τη Φούλια. Η καλλιεργημένη σύζυγός του, με σπουδές στην Ελβετία και την Ιταλία, από εύπορη οικογένεια, μεγαλωμένη στα πούπουλα, με ιδιωτικούς δασκάλους, ατομικό σοφέρ και σεφ, λουστράρισε κάπως το άξεστο προφίλ του. Μετά ήρθαν και οι δύο κόρες τους, η Μερβέ και η Μπουσέ, για να μαλακώσουν τη συχνά αγενή, απότομη και πολωτική συμπεριφορά του. Ηταν άλλωστε επιτυχημένος, πλούσιος και διάσημος πια.
Παρ’ όλα αυτά η δημόσια εικόνα του έχει καταγραφεί ως η επιτομή μιας εκδοχής της απροκάλυπτης επιθετικής και αυταρχικής αρρενωπότητας, με το πουκάμισο ξεκούμπωτο συνήθως στο ύψος του στήθους. Αντιπροσωπευτικό δείγμα της φιγούρας ενός «kabadayi» που λένε στον τόπο του, δηλαδή νταή και καβγατζή, με υπερτονισμένη την αίσθηση προστασίας της τιμής. Ηταν ήδη προπονητής στην εθνική ομάδα της χώρας του τον Ιούλιο του 2017 όταν ο ίδιος και οι δύο γαμπροί του πλακώθηκαν με τον ιδιοκτήτη ενός κεμπαπτζίδικου και τους σερβιτόρους του στο παρακλαδικό θέρετρο Αλάτσατα στην επαρχία της Σμύρνης.
Ο παγίως ευέξαπτος Τερίμ ταξίδεψε 500 χιλιόμετρα για να πάρει μέρος με τους συγγενείς του στον ζόρικο καβγά. Τίναξαν στον αέρα τραπέζια, πέταξαν καρέκλες, έσκισαν τραπεζομάντιλα, έσπασαν πιάτα και ποτήρια, αντάλλαξαν βρισιές, χαστούκια, μπουνιές, κλοτσιές. Φυσικά οι ανακατεμένοι στη σύρραξη μετά τον παροξυμένο σαματά και τις ζημιές της άγριας κλοτσοπατινάδας αλληλομηνύθηκαν.
Την επόμενη χρονιά, το 2018, στο επεισοδιακό ντέρμπι της Γαλατασαράι με την αιώνια αντίπαλο Φενέρμπαχτσε, ο Τερίμ ως τεχνικός διευθυντής της πρώτης, ενεπλάκη στην άγαρμπη φιλονικία των δύο ομάδων, αυτή τη φορά φραστικά. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία τον τιμώρησε με αποκλεισμό επτά αγώνων και βαρύ πρόστιμο για προσβολή των διαιτητών και αντιαθλητικά σχόλια μετά τον αγώνα. Ο «λύκος κι αν εγέρασε», που λέει η παροιμία, δεν άλλαξε τα χούγια της νιότης του. Σε σχέση με τον ήπιο, πράο, χαμηλών τόνων Γιοβάνοβιτς, ο Τερίμ αντιπροσωπεύει ακριβώς το αντίθετο, όπως το εννοιολογικό κοντράστ της μέρας με τη νύχτα.
Ο δεύτερος «πράσινος» Τούρκος
Νάτος λοιπόν ο αντικαταστάτης του, ο Τερίμ, την περασμένη Τέταρτη στο Κορωπί. Να σου τον και την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς στο παρκέ την μπασκετική ομάδα του Τριφυλλιού. Αλλωστε με τον Εργκίν Αταμάν, τον επίσης Τούρκο τεχνικό του «εξάστερου», τον συνδέει κοινή θητεία στις αντίστοιχες ομάδες της Γαλατασαράι καθώς και από τη διασταύρωσή τους στην Ιταλία. Από τότε, στη αυγή του νέου αιώνα, ο πρώτος προπονούσε στο Καμπιονάτο τη Φιορεντίνα και τη Μίλαν, ενώ ο δεύτερος καθόταν στο πάγκο της Σιένα στην ιταλική Λέγκα του μπάσκετ.
Μετά το τέλος του ματς οι δύο συμπατριώτες αγκαλιάστηκαν θερμά και αλληλοασπάστηκαν σταυρωτά στα μάγουλα. Εύχαρις ο Τερίμ, από την εστίαση των προβολέων της δημοσιότητας πάνω του, δεν φουρκίστηκε, παραμερίζοντας τη βροντερή ιαχή σημαντικής μερίδας των οργανωμένων οπαδών του Παναθηναϊκού που επευφημούσε στην κερκίδα τον Γιοβάνοβιτς. Δεκαετίες στα γήπεδα, δεν ιδρώνει τ’ αυτί του από έμμεσες ή άμεσες αποδοκιμασίες. Εδώ δεν ιδρώνει από την κορφή ως τα νύχια για την εμπλοκή του ονόματός του σε τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο στην πατρίδα του.
Η «πυραμίδα» που έστησε η καταφερτζού Σεσίλ Ερζάν, πρώην διευθύντρια υποκαταστήματος της ιδιωτικής τράπεζας Denizbank, χρησιμοποίησε τη φήμη του προπονητή για να δελεάσει εύπορους παίκτες και παράγοντες από τον κόσμο του ποδοσφαίρου ώστε να επενδύσουν έναν σκασμό χρήματα για να επωφεληθούν από τις δήθεν τεράστιες αποδόσεις των χειρισμών της σε υποτιθέμενες προσοδοφόρες τοποθετήσεις.
Διέδιδε πειστικά πως ο Τερίμ κέρδιζε εκατομμύρια δολάρια από τη συμμετοχή του στο «παραμυθένιο» αυτό fund. Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, ο Τερίμ είχε στο παρελθόν κάποια οικονομικά νταραβέρια μαζί της. Ωστόσο, ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά ότι της έδωσε λεφτά. Και με το πομπώδες ύφος του ανήγγειλε ότι ξεκινάει τον μεγαλύτερο νομικό πόλεμο στην Ιστορία για να καθαρίσει το όνομά του από ανυπόστατες καταγγελίες και υποψίες.
Η δίκη για κατάχρηση
Οπως και να ‘χει, η Ερζάν καταχράστηκε το αστρονομικό ποσό των περίπου 45 εκατ. δολαρίων και η υπόθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις δικαστικές αίθουσες. Η επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου έχει οριστεί για τις 12 Ιανουαρίου. Αν τώρα θα χρειαστεί ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού να πηγαινοέρχεται κάθε τόσο για καταθέσεις και μαρτυρίες ώστε να απεκδυθεί των σκιών που τον βαραίνουν, το πολύ-πολύ να λείπει από μερικές καθημερινές προπονήσεις της ομάδας.
Σιγά άλλωστε την απόσταση, ούτε μία ώρα δεν είναι αεροπορικά το ταξίδι ως την Κωνσταντινούπολη. Από κάθε άποψη, καμιά συσχέτιση δεν μπορεί να γίνει με τον «ζυγισμένο» ως προς τις ατομικές αποχρώσεις του στην Κύπρο ή αλλού Ιβάν Γιοβάνοβτς που δεν κουνούσε ρούπι από το πλευρό της ομάδας. Ολημερίς ήταν προσηλωμένος σαν κοσμοκαλόγερος στη σκήτη του Κορωπίου. Αναγκαστικά πια, η συγκυρία διαμορφώνει διαφορετικό σκηνικό σε άλλο τοπίο.
Με τον αυστηρό οπαδό της ακραίας πειθαρχίας Τερίμ να επιχειρεί να εφαρμόσει το μότο που φαρδιά πλατιά κοσμεί το γραφείο του. Αυτό που γράφει: «Ζήτα μου το αδύνατο, όμως για θαύματα θα πρέπει να περιμένεις λίγο». Μόνο που τα περιθώρια υπομονής των φιλάθλων του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού φαίνεται να έχουν εξαντληθεί προ πολλού. Δεν περιμένουν θαύματα με ή άνευ χόρτου μαγικού.
