Ο Σίμε Βρσάλικο έχει μία τεράστια ψυχή, αλλά στηρίζει το κορμί του σε ένα «γυάλινο» γόνατο που τον προσγείωσε απότομα μετά την ονείρωξη του μαγικού Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018.
Υπάρχει για όλους αυτή η μία και μοναδική στιγμή. Η στιγμή της απόλυτης ευτυχίας, της απόλυτης νιρβάνας, της αγαλλίασης, της κάθαρσης. Εκείνη την στιγμή που την αναπολείς, όταν κλείνεις τα μάτια σου.
Εκείνο το μοναδικό δευτερόλεπτο που τίποτα δεν είχε σημασία, τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει το απόλυτο, το υπέρτατο, το τέλειο.
Το τελευταίο σφύριγμα στο Λουζνίκι ήταν σαν μελωδία στα αυτιά. Η Κροατία είχε λυγίσει στην παράταση τον γίγαντα που λεγόταν Αγγλία και είχε προκριθεί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Δεν είχε άλλα κουράγια, άλλες ανάσες, η καρδιά του πήγαινε να σπάσει. Κανονικά δεν έπρεπε να παίξει, δεν ήταν ιατρικά σωστό να παίξει, ρίσκαρε την καριέρα του ανά πάσα στιγμή. Έπαιξε όμως.
Έπαιξε με ενάμιση γόνατο, όλοι το ήξεραν αυτό. Και ήταν από τους καλύτερους, η δική του σωτήρια επέμβαση πάνω στην γραμμή στο 99ο λεπτό ήταν η μισή πρόκριση.
Ο Σίμε Βρσάλικο βρήκε μία κροατική σημαία, την άπλωσε στο χορτάρι του Λουζνίκι και ακούμπησε πάνω της, με το χαμόγελο της ευτυχίας στο πρόσωπο του για να αποκοιμηθεί.
Η φωτογραφία έγινε παγκόσμιο trend, ψηφίστηκε ως η τέταρτη καλύτερη φωτογραφία σε όλο τον κόσμο για το 2018, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν στημένο: «Δεν πόζαρα. Ήμουν τόσο κουρασμένος, τόσο εξαντλημένος από τα πάντα, που το μόνο που σκέφτηκα ήταν να ξαπλώσω και να ξεκουραστώ λιγάκι».
Για δύο χρόνια, από το 2016 έπαιζε με έντονους πόνους, με συντηρητικές αγωγές, με χάπια, με ενέσεις, ελπίζοντας πως θα ξεπεράσει το πρόβλημα στον οπίσθιο χιαστό του αριστερού του γόνατου, που τον έκανε να πονάει κάθε φορά που το γόνατό του λύγιζε, δηλαδή σχεδόν σε κάθε του βήμα.
Έχασε τους τέσσερις τελευταίους μήνες της σεζόν 2016-17 για να ξεκουράσει το πόδι του, το χειρουργείο σε μία τέτοια περίπτωση είναι πιο πολύπλοκο από την γνωστή σε όλους ρήξη πρόσθιου χιαστού. Και η αποκατάσταση πιο χρονοβόρα.
Ρίσκαρε την καριέρα του κάθε μέρα, αλλά το ήξερε. Και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Ήθελε να ζήσει πάση θυσία το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, τίποτα δεν θα μπορούσε να του στερήσει έστω και ένα λεπτό.
Εκείνο το καλοκαίρι στην Ρωσία, στην πορεία ως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όλα κύλησαν μαγικά, κανονικά δεν θα έπρεπε καν να περπατάει κι εκείνος έπαιζε σαν ρομπότ.
Αυτό το δάνειο ζωής, οι δυο μήνες ευτυχία, ξεπληρώθηκαν αργότερα με επιτόκιο δύο χρόνια δυστυχίας. Ο δανεισμός στην Ίντερ αμέσως μετά το Μουντιάλ έμοιαζε με κορύφωση του ονείρου, όμως το γόνατο δεν άντεξε άλλο. Στις 27 Ιανουαρίου του 2019 πέρασε την πόρτα του χειρουργείου στην Αμβέρσα κι έκανε 10 μήνες σκληρής αποκατάστασης και έναν χρόνο για να επιστρέψει στα γήπεδα.
Το καλοκαίρι του 2020 ένα νέο πρόβλημα στο ίδιο γόνατο τον ανάγκασε να χάσει και την μισή σεζόν 2020-21 (μετά του Μουντιάλ του 2018 έκανε 28 μήνες να κληθεί στην Εθνική), τον έκανε να χάσει εκρηκτικότητα, ρυθμό, όχι όμως και την παλικαριά του.
Ο Σίμε Βρσάλικο δεν υπήρξε ποτέ ο πιο προικισμένος τεχνικά δεξιός μπακ, όμως πάντα ήταν ψυχάρα και με κύριο χαρακτηριστικό το εκπληκτικό άλμα του. Είναι character. Persona. Κόλλα στα αποδυτήρια. Είναι ο χίπστερ της Εθνικής Κροατίας, το μαρτυρούν τα σοφιστικέ μαλλιά του, τα αναρίθμητα τατουάζ του (ολόκληρη του η πλάτη είναι καλυμμένη με θρησκευτικά σύμβολα από τον μυστικό δείπνο και την Θεοτόκο, μέχρι διάφορες στιγμές από την Βίβλο), τα ρούχα του, το στιλ του.
Είναι μία καλλιτεχνική φιγούρα, που ωστόσο μέσα στο γήπεδο μεταμορφώνεται σε λιοντάρι. Αυτός ήταν εξάλλου ο λόγος που το καλοκαίρι του 2016, ο Ντιέγκο Σιμεόνε τον στρατολόγησε προσεκτικά για να καλύψει το δεξί άκρο της ανασταλτικής του γραμμής, δίνοντας στην Σασουόλο κοντά στα 15 εκατομμύρια ευρώ.
Ήταν πάντα ένας μπακ ειδικών αποστολών, ο φανατισμένος καμικάζι που θα δώσει ενέργεια και ψυχή στο γήπεδο.
Στο φετινό do or die ματς στο Ντραγκάο απέναντι στην Πόρτο στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων, ο Κροάτης ήταν ο τζόκερ που ήρθε από το πουθενά για να παίξει στο κέντρο της άμυνας σε τριάδα στόπερ.
Παρότι έπαιξε για μία ώρα με κάταγμα στο ζυγωματικό, κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, μέχρι που μετά το τελευταίο σφύριγμα ξέσπασε σε λυγμούς, στην αγκαλιά του Σιμεόνε
Έγινε ένας παίκτης ειδικών αποστολών που έμπαινε για σύντομούς τακτικούς ρόλους σε πολύ συγκεκριμένα ματς. Το κοντέρ φέτος έγραψε 21 συμμετοχές στο πρωτάθλημα κι άλλες 5 στο Champions League, όμως στην πραγματικότητα ίδρωσε για 908 λεπτά στην La Liga και άλλα 304 λεπτά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ένας ρολίστας ειδικών συνθηκών, ο πολύ πιο μοντέρνος Μάρκος Γιορέντε που έπαιξε τον υβριδικό ρόλο του δεξιού μπακ-χαφ σε άμυνα με τριάδα και ήταν πολύ πιο κοντά στα τακτικά θέλω του Σιμεόνε, του «έφαγε» την θέση.
Αυτός -εξάλλου- είναι ο λόγος που η Ατλέτικο Μαδρίτης αποφάσισε να μην του προσφέρει νέο συμβόλαιο, παρότι είναι μόλις 30 ετών. Το σκαρί του είναι αρκετά επιβαρυμένο, τα γόνατα του (ειδικά το αριστερό) εξαιρετικά εύθραυστα για το τοπ επίπεδο.
Ο Σίμε Βρσάλικο είναι ένας αυθεντικός πολεμιστής, ο προπάππους του σκοτώθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από παρτιζάνους, ο παππούς του κηδεύτηκε με την δική φανέλα του με το εθνόσημο της Εθνικής Κροατίας και ο θείος του ηγήθηκε ενός τάγματος μάχης στον πρόσφατο εμφύλιο.
Ένας τύπος που δεν θα τα παρατήσει ποτέ, το ποδόσφαιρο μοιάζει ιερό καθήκον για αυτόν. Ένα μπαρουτοκαπνισμένο πρωτοπαλίκαρο για τα μετόπισθεν του Ολυμπιακου
+ There are no comments
Add yours