Tο ματς Ολυμπιακός-ΑΕΚ δεν έληξε. Το ματς Ολυμπιακός-ΑΕΚ διακόπηκε!

Ο Ιταλός διαιτητής, απλώς μας έκανε τη χάρη να το “λήξει” κατ’ απόλυτη διασταλτική ερμηνεία. Οπως μια φορά κι ένα καιρό στην Τούμπα ο (πατέρας) Παπαπέτρου, ένα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.

Αμφιβάλλω ότι ο Ολυμπιακός ήθελε τη χάρη. Ολο το χειρίστης ποιότητος κουκλοθέατρο γύρω-γύρω, αφήνει εύλογο περιθώριο να σκέπτεται κανείς ότι ο κύριος Μαρινάκης επεδίωξε ακριβώς αυτό. Να μη λήξει, ο αγώνας. Να διακοπεί. Οπως διεκόπησαν νωρίτερα εφέτος, με θεαματική αποχώρηση του Ολυμπιακού Β, δύο αγώνες στη Β’ Εθνική. Εκτιμώ ότι ως το φινάλε της 14ης Μαίου κάτι πολύκροτο μένει, ακόμη, να πράξουν. Κάτι σαν μια ηρωική αποχώρηση ας πούμε, ίσως τελευταία αγωνιστική στην Τούμπα. Διότι φαίνεται βέβαιον ότι κάπως τους έχει σφηνωθεί, ανεπανόρθωτα, μες στο κεφάλι η ιδέα πως όσο περισσότερο κουνήσουν το τάβλι, τόσο ενισχύεται η πιθανότητα να έρθουν εν συνεχεία FIFA/UEFA και να ανατρέψουν τη διοίκηση της ΕΠΟ επειδή διακωμωδείται το ποδόσφαιρο.

     Πλέον, κάηκαν όλες οι υποτιθέμενες λύσεις του πρακτικά άλυτου Ελληνικού Ζητήματος. Κάηκαν οι Ελληνες (ελίτ, διεθνείς ή όχι) διαιτητές, κάηκαν οι πρώτης κατηγορίας ξένοι διαιτητές, κάηκαν οι ελίτ ξένοι διαιτητές που δεν “παίζουν” στις top λίγκες, τώρα κάηκαν και οι ελίτ ξένοι διαιτητές από τις top λίγκες. Απομένει μία τελευταία δυνατότητα, προτού εξαντληθεί η λίστα. Εκείνοι οι παλαβιάρηδες διαιτητές από τη Νότια Αμερική. Τα αεροπορικά εισιτήρια κοστίζουν, φαντάζομαι, κάτι παραπάνω. Αλλ’ επειδή την Κυριακή έρχεται το μεγαλύτερο παιγνίδι της χρονιάς στη Σούπερ Λιγκ, ενδεχομένως για μια φορά θα άξιζε ο κόπος να το δούμε. Σήμερα κιόλας, ει δυνατόν. Ο Αργεντινός Νέστορ Πιτάνα φερ’ ειπείν, ο διαιτητής του τελικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2018, είναι μία επιλογή που έχει ενδιαφέρον. Αμα τον παρασκοτίσουν, μπορεί και να τους πλακώσει επί τόπου στο ξύλο. Αλλά πάλι, τώρα που το ξανασκέπτομαι, μου διέφυγε η λεπτομέρεια ότι είναι συμπατριώτης του Αλμέιδα.

     Το Ελληνικό Ζήτημα με τους διαιτητές είναι πρακτικά άλυτο, διότι είναι επί της ουσίας ανύπαρκτο. Δεν πρόκειται, για τους διαιτητές. Πρόκειται, για τους ιδιοκτήτες. Αρκεί, παράδειγμα, μια ματιά στη “φρασεολογία κουτσαβάκη” του ιδιοκτήτη του Αρη. Στη Σούπερ Λιγκ εξελέγη με αυτοδυναμία, ο πρώτος πρόεδρος-σουλατσαδόρος στα χρονικά του Συνεταιρισμού. Προς το παρόν το ρεκόρ χιλιομέτρων δίπλα στην πλάγια γραμμή, που το κατέχει από τα χρόνια της Α’ Εθνικής στη Δράμα ο ιστορικός γενικός αρχηγός της Δόξας Κώστας Τσιτσόπουλος ο οποίος σπρίνταρε επανειλημμένως στην πλάτη των εποπτών, δεν κινδυνεύει. Αλλ’ ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ, ακόμη νέος είναι. Εχει πολλά χρόνια, μπροστά. Με λίγη εξάσκηση δε, θα βελτιώσει και το σουτ με το δεξί πόδι. Για να μη βλέπουν οι ποδοσφαιριστές, και γελάνε με την παλάμη μπροστά στο στόμα ώστε να μη διαβάσουμε τα χείλη. Διαβάζονταν τα μάτια, όμως.

     Αν εφέτος στη Σούπερ Λιγκ είδαμε ομάδες πέρα ως πέρα άξιες να διεκδικήσουν το τρόπαιο, με την προσήλωσή τους, με την τρομερή επιθυμία τους, με τις αρχές τους, με την ταυτότητά τους, με τη συνεχώς αναπτυσσόμενη προσωπικότητά τους, είναι αυτές (οι δύο) που συνεχίζουν ως το νήμα να το διεκδικούν σκυλιασμένες. Μόνον αρρωστημένοι παράφρονες θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι υπάρχει κάτι άδικο, κάτι ποδοσφαιρικά παράξενο ή ανώμαλο, κάτι επιλήψιμο σε αυτό το “τελικό” δίπολο. Λόγια για κατανάλωση, ένα ποτάμι. Κανένα μαύρο χέρι απέξω, ωστόσο, δεν διαστρέφει καμία πραγματικότητα του γηπέδου.

     Ο,τι γίνεται μες στο ματς, μένει μες στο ματς και τελειώνει μαζί με το ματς. Οταν τελειώνει το ματς, τελειώνουν όλα. Αυτός είναι ο ένας “ελάχιστος κοινός τόπος” για να τον συναποδεχθούμε και να ομοφωνήσουμε, αν απομένει μία ύστατη διέξοδος να φύγουμε προς τα εμπρός. Σε Τούμπα και Καραϊσκάκη την Κυριακή, γινόταν (ιδίως όσο πλησίαζαν οι αναμετρήσεις προς το τέλος τους) της τρελής. Ανατροπές, διαιτησίες, ιστορίες. Πάνω-κάτω μια ίδια, και στη Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά, δοκιμασία για τα συναισθήματα και για τον αυτοέλεγχο. Οι εντάσεις κορυφώθηκαν, και στο ένα παιγνίδι και στο άλλο. Πώς έληξε το ένα τεταμένο παιγνίδι και πώς “έληξε” το άλλο τεταμένο παιγνίδι, η αντιπαραβολή είναι όλη η περιγραφή του Ελληνικού Ζητήματος.