Pura Vida!

Είναι τρελός! Είναι τρελός! Είναι τρελός! Θα μπορούσε να είναι la… Vida loca! Είναι, όμως, σκέτος Vida! Η ΑΕΚ προσθέτει ποιότητα, ρομαντισμό, τρέλα, αυθορμητισμό, προσωπικότητα, ευθύνη και χαμόγελο. Πολύ χαμόγελο!

Αντιγράφουμε από γερμανική ιστοσελίδα ποικίλης ύλης που μπορεί να έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, μπορεί και να μην έχει. Εικάζουμε ότι – δεν μπορεί; – θα έχει. Τα βασικά, τουλάχιστον.

«Αν ένας παίκτης αναγνωριζόταν ως το αδύνατο σημείο της «χρυσής γενιάς» της Κροατίας, θα ήταν ο Ντομαγκόι Βίντα. Ενώ οι συμπαίκτες του στην άμυνα παίζουν σε κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ – Λοβρέν (Λίβερπουλ), Βρσάλικο (Ατλέτικο Μαδρίτης), Στρίνιτς (Μίλαν) – ο συγκεκριμένος βγάζει τα λεφτά του στην Μπεσίκτας. Ο Βίντα δεν έχει την τεχνική, το σώμα ή την ταχύτητα για να τρομάζει τους αντίπαλους επιθετικούς. Το πιο τρομακτικό προσόν του είναι η ξανθιά του κοτσίδα σε συνδυασμό με το ελαφρώς χαζό χαμόγελο του τεντώνεται από τη μία άκρη του προσώπου του στην άλλη».

(υπομονή, μην σταματήσετε ακόμα την ανάγνωση)

«Ο Βίντα, όμως, είναι ένας από τους μόνιμους στην Εθνική ομάδα από το 2010, όταν και έκανε το ντεμπούτο του. Με το ασταμάτητο μοτέρ που έχει μέσα του είναι ένας από τους ηγέτες της ομάδας, και κάνει εκπληκτικό Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο κεντρικός αμυντικός της Κροατίας δεν έκανε ούτε ένα φάουλ μέχρι τα προημιτελικά, γνωρίζοντας πόσο επικίνδυνες είναι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι στημένες φάσεις γύρω από την περιοχή. Ο Βίντα είναι πάντα εκεί, όταν τον χρειάζεσαι. Στον προημιτελικό απέναντι στην Ρωσία έπαιξε δεξί μπακ στην παράταση και για δώσει το προβάδισμα με 2-1 στην ομάδα του στο 111ο λεπτό.  Κι όταν ο Πίβαριτς, ο οποίος είχε χάσει πέναλτι απέναντι στην Δανία, ένιωσε ανασφάλεια να εκτελέσει, ο Βίντα ανέλαβε και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα».

Άξιζε η υπομονή, έτσι δεν είναι; Αλλά εδώ δεν είμαι για να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο.

Προς Θεού, δηλαδή…

Τίνος είσαι εσύ;

Ντόνγι Μιχόλιατς, Σλαβόνια… Ένα χωριό ούτε δέκα χιλιάδων κατοίκων. Μια περιοχή που είναι γνωστή ότι… παράγει τρέλα. Αισιοδοξία. Χαβαλέ. Να πούμε περισσότερα; Ας αντιγράψουμε καλύτερα το απόσπασμα από κροατική ιστοσελίδα αυτή τη φορά. Και αυτή τη φορά δε χρειάζεται καν να κάνετε υπομονή.

«Φανταστείτε μια περίπτωση, στην οποία είστε ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο και ως τέτοιος αγωνίζεστε στην Εθνική σας ομάδα. Πηγαίνετε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και παίζετε στον τελικό. Κατακτάτε ένα από τα πιο πολύτιμα μετάλλια και μετά, επιστρέφοντας σπίτι, σας περιμένουν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου για να σας υποδεχτούν στην κεντρική πλατεία. Οι εορτασμοί κρατούν για μέρες. Γιορτάζετε, πίνετε, τραγουδάτε με όλο τον κόσμο, διότι μια τέτοια επιτυχία απαιτεί να το πανηγυρίζετε. Εξάλλου, συγκαταλέγεστε στους είκοσι καλύτερους παίκτες του κόσμου. Λίγες μέρες μετά κι αφού όλα έχουν ηρεμήσει, τι κάνετε; Απολαμβάνετε τους καρπούς της επιτυχίας; Καυχιέστε για τα ακριβά σας αυτοκίνητα; Βγαίνετε σε κλαμπ; Τίποτα από αυτά! Επιστρέφετε για να ταΐσετε τα γουρούνια σας στο χωριό σας. Ναι, αυτός είναι ο Ντομαγκόι Βίντα. Ο σπουδαίος θρύλος του κροατικού ποδοσφαίρου, ο άνθρωπος που θα θυμόμαστε για χρόνια, ο πολεμιστής μέσα στο γήπεδο, είναι απλά από τη Σλαβονία και δεν την ξεχνάει ποτέ. Όπως δεν ξεχνάει και τους παιδικούς του φίλους».

Στη φάρμα του επιστρέφει για να εκτρέφει γουρούνια. Ξεκίνησε με τέσσερα και τώρα έχει 200, στοχεύοντας να φτάσει τα 500. Ονειρεύεται να επιστρέψει για να ζήσει στο χωριό του. Αν του το επιτρέψει η Ιβάνα, η οποία λογικά προτιμά το Ζάγκρεμπ. Θέλει να είναι με τους παιδικούς του φίλους. Μαζί έπαιζαν ποδόσφαιρο, μαζί έπαιζαν μπάσκετ, μαζί ανακάλυπταν τη ζωή, μαζί έκλεβαν παγωτά και έτρεχαν, μαζί ξεκίνησαν την επιχείρηση. Σχεδόν μαζί. «Όταν ήρθε η οικονομική κρίση, ουσιαστικά κανείς μας δεν είχε λεφτά. Ο Ντομαγκόι ήταν τότε στην Ουκρανία και μας είπε να σκεφτούμε κάτι να ξεκινήσουμε και να μην ανησυχούμε για τα λεφτά στην αρχή. Θα βοηθούσε εκείνος», διηγείται ένας από τους πέντε παιδικούς φίλους, κι έτσι ξεκίνησε το εγχείρημα. Έτσι έμοιαζαν όλα να ξεκινάνε πάντα με τον Βίντα. Πειραματικά. Ακριβώς εξαιτίας της ανήσυχης φύσης του, δεν μπορούσε να μην σκαρώνει φάρσες. Δε μπορούσε να αποδέχεται το συνηθισμένο – βαριόταν να βαριέται.

«Ήταν πάντα ένα πολύ ιδιαίτερο παιδί», θα εξηγήσει η μητέρα του. «Ήθελε να βάζει τη δική του σφραγίδα σε όλα, έπρεπε να είναι κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό. Στην πρώτη δημοτικού, ζήτησαν από όλα τα παιδιά να γράψουν το γράμμα ć. Όλοι το έγραψαν στη σελίδα σωστά, εκτός από τον Ντομαγκόι, ο οποίος επέμενε να βάζει τον τόνο ανάποδα. Πάντα έτσι σκεφτόταν. Όταν γυρνούσε από το σχολείο, πρώτα τον άκουγες και μετά τον έβλεπες. Τραγουδούσε στο δρόμο ή σφύριζε».

Το παραδέχεται και ο ίδιος. Αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, σου λέει, θα ήταν τραγουδιστής ή σερβιτόρος – θέλει να έχει επαφή με ανθρώπους. «Λυπάμαι για όσους έχουν πρόβλημα! Εγώ είμαι από το Μιχόλιατς κι εμείς έτσι κάνουμε: Τραγουδάμε! Κι όπου υπάρχει χαρά και γλέντι, είμαστε πρώτοι. Κι αν ήμασταν στο σπίτι και βαριόμασταν αρχίζαμε όλοι μαζί και τραγουδούσαμε».

Καταλάβατε ή να συνεχίσουμε;

Συνεχίζουμε!

Αν δεις μήλο στο έδαφος, ψάξε για τη μηλιά!

Ναι, ναι… Από κάπου πρέπει να προέρχεται όλο αυτό. «Ο μπαμπάς μου είναι το πρότυπό μου. Κι αν αναρωτιέται κανείς το γιατί, θα του απαντήσω γιατί προέρχεται από το τίποτα και από το τίποτα έφτιαξε μια σπουδαία ζωή για μένα και τον αδερφό μου. Μας μεγάλωσε να είμαστε καλοί άνθρωποι».

Ο μπαμπάς, λοιπόν. Ποδοσφαιριστής. Επιθετικός, για την ακρίβεια – σπουδαίος σκόρερ. Υποδέχτηκε τους δημοσιογράφους σπίτι του, κι έκανε μαζί με τα αδέρφια του δουλειές στη στέγη. Πήδηξε από την σκάλα, πέρασε μέσα από τα δώδεκα σκυλιά που έχει υιοθετήσει, σφύριζε ρυθμικά μέχρι να πάει στην πόρτα και μετά άνοιξε το σπίτι του να μιλήσει για την τρέλα του γιου του. Ναι, ο γιος φταίει! «Ο Ντομαγκόι είχε πάντα ιδιαίτερη προσωπικότητα. Με φώναξαν δυο-τρεις φορές στο σχολείο για να μου κάνουν παράπονα, αλλά δεν ήταν κάτι φοβερό. Απλώς, πάντα του άρεσε να κάνει πράγματα. Να κάνει φάρσες. Την πρώτη χρονιά που ήταν στην Όσιγιεκ, δεν του άρεσε καθόλου ο διαρκής έλεγχος που του έκαναν. Έτσι άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα του δωματίου του για να βλέπει ποιος του χτυπάει! Όπως είναι φυσιολογικό, τον έδιωξαν από το δωμάτιο! Πάντα είχε ηλίθιες ιδέες. Όταν σκέφτομαι σήμερα πράγματα που έκανε παιδί, με πιάνουν τα γέλια».

Ο Ρούντικα Βίντα, πέρα από την τρέλα κληροδότησε στον γιο του και την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Και στα δύο παιδιά του, θεωρεί μάλιστα ότι ο Χρβόγιε ήταν πιο ταλαντούχος από τον μικρό, απλά δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να πάει στην Όσιγιεκ. Ο Ντομαγκόι την είχε. Καλά, μη φανταστείτε ότι στην αρχή την εκμεταλλεύτηκε κιόλας… «Είναι εντελώς διαφορετικοί οι δυο τους. Ο Χρβόγιε ευαίσθητος και ήσυχος, και ο Ντομαγκόι φαρσέρ. Αλλά φαινόταν το ταλέντο του. Από δέκα χρονών φαινόταν ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής. Το δύσκολο ήταν όταν έπρεπε να μείνει μακριά από το σπίτι. Ήταν 14 ετών και δε μπορούσε να το δεχτεί. Παραλίγο τότε να σταματήσει. Τον πίεσα για να συνεχίσει. Διαφορετικό περιβάλλον, διαφορετικός κόσμος, διαφορετικοί χαρακτήρες, είχε χάσει την όρεξή του, δεν ήθελε πια να παίζει. Θυμάμαι ότι τον πήγαινα στην προπόνηση πριν τη δουλειά και μετά από μια ώρα είχε γυρίσει σπίτι. Απλά έπαιρνε το λεωφορείο κι επέστρεφε. Ήταν δύσκολο να μας αποχωριστεί, είμαστε δεμένη οικογένεια».

Ίσως γι’ αυτό και κάθε φορά που έφευγε μακριά, ο Ντομαγκόι Βίντα είχε πρόβλημα να προσαρμοστεί. Δεν άντεξε στην Γερμανία κι επέστρεψε μέσα σε ένα χρόνο, δυσκολεύτηκε πολύ στην Ουκρανία και είχε πάντα κι εκείνους τους αναθεματισμένους ψιθύρους να τον ακολουθούν στην καριέρα του. Δικαίως ή αδίκως, ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά; Κάποτε επειδή έκλεισε το μάτι σε παίκτη της Λυών (σ.σ. στο αλησμόνητο Ντιναμό-Λυών 1-7), άλλοτε επειδή φώναζε (σ.σ. πριν γίνει hashtag στο twitter) «glory to Ukraine», έπειτα από την πρόκριση επί της Ρωσίας, και το υπερθεμάτιζε κιόλας με ένα «Belgrade burn», για να εξηγήσει αργότερα ότι εννοεί μια pub στην Ουκρανία!

Θα σου πουν ότι είναι χαβαλές. Θα σου πουν ότι είναι τρελός. Ότι είναι από την Σλαβονία κι εκεί οι άνθρωποι είναι ζεστοί. Χαρούμενοι. Πλακατζήδες. Θα σου πουν και για τότε που έλουσε τον προπονητή του με μπύρα μέσα στο πούλμαν, μόνο και μόνο για να τον κατεβάσει επί τόπου ο Άντε Κάσιτς και να τον τιμωρήσει με πρόστιμο 100 χιλιάδων ευρώ. Θα σου πουν ότι σύμφωνα με δήλωσή του, θα έπρεπε σε ένα ερημονήσι μια μπάλα, την κοπέλα του και μια μπύρα!

Θα σου πουν ότι είναι τρελός! Η ζωή είναι τρελή… Και τη ζει.

Pura Vida!