Ολυμπιακός. Μία νίκη σε έξι αναμετρήσεις. Αυτή η μία νίκη ήταν στο εντός έδρας ματς με το φίλο σωματείο του Άρη, κερδίζοντας πέναλτι στο τελευταίο δεκάλεπτο. Πέναλτι που μάλλον δεν έγινε ποτέ. Κι όμως, αυτή η ομάδα κλαίγεται και χτυπιέται για τη διαιτησία. Καλύπτοντας όπως οι γάτες τις ακαθαρσίες τους, την τραγική αγωνιστική εικόνα που τους συνοδεύει σχεδόν όλη τη σεζόν.
Είναι η ομάδα που έχει τον ίδιο προπονητή τα τελευταία χρόνια. Είναι η ομάδα με τα μακράν μεγαλύτερα έσοδα και τα περισσότερα λεφτά στα ταμεία. Είναι η ομάδα με το θεωρητικά ποιοτικότερο ρόστερ. Το χορτάρι που είναι ο καθρέφτης όλων των θεωριών, γίνεται η πράξη μιας αγωνιστικής κατάντιας.
Θα κατακτήσει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός κατά πάσα πιθανότητα. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο κύπελλο, αφού η πρόκριση κρίνεται σε ένα ματς πλέον. Ένα σύνολο που απλά εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες των άλλων που συνετέλεσαν σημαντικές αλλαγές τη φετινή σεζόν. Προπονητές, παίκτες, αγωνιστική φιλοσοφία. Έτσι βρήκε ο Ολυμπιακός το χρόνο και το χώρο να πάρει κουτσά-στραβά κάποιες νίκες στην αρχή της σεζόν και να πάρει βαθμολογική διαφορά.
Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, τα πίσω βήματα των ερυθρόλευκων φωνάζουν πλέον. Μηδέν ικανότητα δημιουργίας παιχνιδιού. Τακτικές με τον Σισέ σέντερ φορ μπας και πάρει καμιά κεφαλιά, όπως κάνει ο Μεταξάς στον ΠΑΣ Γιάννινα με τον Παντελάκη. Με τη διαφορά πως η ομάδα των Ιωαννίνων έχει το χαμηλότερο μπάτζετ στην Super League. Έντεκα παίκτες πίσω απ’ τη μπάλα, με την ελπίδα πως κάποια κόντρα θα βρεθεί μπας και μπει ένα γκολ. Σέντερ φορ εξαφανισμένα που απλά πηγαινοέρχονται στο γήπεδο, μην μπορώντας να κάνουν το παραμικρό αφού η μπάλα δεν φτάνει εκεί ούτε με αίτηση.
Η προφανής σκέψη για τον καθένα, είναι πως πρέπει επιτέλους να τεθεί αγωνιστικό θέμα. Όχι για να φύγει φυσικά ο προπονητής, αλλά για να αναζητηθεί η αιτία του αγωνιστικού πισωγυρίσματος από εκείνον που έχει τα περισσότερα εχέγγυα στη χώρα. Όντας εκεί για χρόνια.
Πρέπει να ανοίξει θέμα επένδυσης που δεν έγινε. Κάθε παίκτης που πωλήθηκε ή αποχώρησε απ’ τον Ολυμπιακό, όχι απλά δεν αντικαταστάθηκε από ισάξιο, αλλά ούτε καν πλησιάζει η αξία του. Εκτός αν κάποιος μπορεί να κάνει σύγκριση του Ρέαμπτσιουκ με τον Τσιμίκα, του Ονιεκούρου με τον Ποντένσε και πάει λέγοντας.
Το στοιχείο της αυτοκριτικής πάντα ήταν άγνωστο στο λιμάνι. Έχουν μάθει δεκαετίες τώρα, να μη δίνουν εξηγήσεις στον κόσμο τους και απλά να προπαγανδίζουν μέσω των γνωστών σημείων εκτόνωσης πίεσης. Μέσω των υπονόμων και δημιουργών λάσπης που καλούνται να προκαλούν την κοινή γνώμη, συγχύζοντας τους πάντες με ασυναρτησίες. Κρατώντας στο σκοτάδι την αγωνιστική θλίψη της ομάδας του Ολυμπιακού.
Κάποτε το άγγιγμα βαφτιζόταν πέναλτι επειδή δεν… έχουμε δυναμόμετρο. Όρος που έγινε γνωστός τις ημέρες της παράγκας. Κάποτε η ατάκα «να φτιάξετε ομάδα να νικάτε και τους διαιτητές», είχε γίνει ψωμοτύρι. Με ομαδάρες που τις έβλεπε ο κόσμος και τις χαιρόταν, που έκαναν πορείες στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα έμεναν με άδεια τα χέρια μονίμως και τις χλεύαζαν από πάνω. Κάποτε η κλοπή ήταν μαγκιά.
Ευτυχώς αυτές οι σκληρές εποχές έχουν παρέλθει. Δυστυχώς δεν παρήλθε η λογική των εγκεφάλων που εφευρίσκουν ψέματα για να καλύψουν το αγωνιστικό χάλι της ομάδας τους. Τελευταίο αφήγημα η διαιτησία της Τούμπας.
Ο Ιταλός θεωρούν πως… έσφαξε τον Ολυμπιακό. Πιστεύουν πως κάποιος «πείραξε» τις γραμμές στο VAR. Επιμένουν πως οι αποφάσεις ήταν καταφανέστατα σε βάρος της δικής τους ομάδας. Για μια αναμέτρηση που παρακολούθησε όλη η Ελλάδα. Όσοι δεν το έκαναν μπορούν να δουν τα στιγμιότυπα και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Εκτός αν νομίζουν ότι το παιχνίδι το είχε μόνο το ραδιόφωνο….
Οι χάρτινοι τίτλοι, οι χάρτινες νίκες, οι αποφάσεις που άλλαζαν λόγω πολιτικών απειλών, τα πέναλτι και οι διαιτητικές αποφάσεις που έμειναν στην ιστορία. Κι όμως αυτή η πλευρά επιμένει πως… αδικήθηκε στην Τούμπα. Τρελαίνοντας κάθε κύτταρο οποιουδήποτε νοήμονα φιλάθλου, ανεξάρτητα απ’ την ομάδα που υποστηρίζει.
Προφανώς και θα έπρεπε να αιτιολογήσουν το αγωνιστικό χάλι αν δεν στέκονταν στη διαιτησία. Θα έπρεπε να εξηγήσουν γιατί ο Καμαρά που έγινε αλλαγή στο τέλος του αγώνα, κατέβαζε ένα λεπτό τις κάλτσες του και άλλο ένα λεπτό φυσούσε τη μύτη και σκούπιζε το πρόσωπό του κερδίζοντας χρόνο. Θα έπρεπε να δικαιολογήσουν γιατί έκανε αλλαγή ο Μαρτίνς 30 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του χρόνου των καθυστερήσεων. Για να περάσει ο χρόνος και να φύγουν με high five απ’ την Τούμπα επειδή πήραν 0-0.
Πότε όλα αυτά; Λίγο καιρό μετά από τους όρκους στα αποδυτήρια. Λίγο καιρό μετά από επισκέψεις Μαρινάκη στο προπονητικό. Μόλις λίγες μέρες αφού άκουσαν αντιπροσωπεία των οργανωμένων να τους ζητά να έχουν μάτι που γυαλίζει.
Ακόμη και οι κάτοχοι διδακτορικών στην προπαγάνδα και στο ψέμα, δε θα μπορούσαν να τα εξηγήσουν όλα αυτά. Οπότε η λύση εύκολη. Μαζική μίρλα για τη διαιτησία, μόνιμα και ασταμάτητα. Είτε για να πειστούν κάποιοι, είτε για να βαρεθούν και να μην ασχολούνται…
+ There are no comments
Add yours