Γιατι ο ΠΑΟ ΨΩΝΙΖΕΙ και ο Ολυμπιακος ΚΟΙΤΑΖΕΙ

Ο Παναθηναϊκός επικοινωνιακά κερδίζει τις εντυπώσεις στον πυρετό των καλοκαιρινών μεταγραφών, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός μοιάζει σα να παρακολουθεί απλά τις εξελίξεις. Υπάρχει όμως και ένα «αλλά». Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.

Μια… αυξανόμενη ανησυχία παρατηρείται εσχάτως στον κόσμο του Ολυμπιακού. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από τις μεταγραφές που πραγματοποιεί ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ. Είναι μάλλον φυσιολογικό ωστόσο όσον αφορά την ψυχολογία του οπαδού: Όταν βλέπει επί μια διετία την ομάδα του να κυριαρχεί και τον αντίπαλο να πελαγοδρομεί, νιώθει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Διαισθάνεται την ανωτερότητα και κοιμάται ήσυχος.

Μόλις δει τον αντίπαλο να ξυπνά από τον λήθαργο -τουλάχιστον μεταγραφικά- τότε έρχεται και η ανασφάλεια. Γιατί; Γιατί θεωρεί πως πρέπει σώνει και ντε η ομάδα του να ακολουθήσει, πραγματοποιώντας ανάλογες κινήσεις. Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση, μιλάμε για ένα δίπολο που είχε για χρόνια τους «πράσινους» σε πρωταγωνιστικό ρόλο εντός συνόρων και τον Ολυμπιακό να φέρνει τούμπα την κατάσταση με όχημα το περίφημο «μέχρι τέλους».

Μέσα στον Ιούλιο λοιπόν η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει κάνει σημαντικές κινήσεις. Σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζει σχεδόν απίθανο να μην είναι καλύτερος από πέρσι: Πράγματι, θα πρέπει ο Αταμάν με τους παίκτες του να αποφασίσουν να… πετάνε αετό για να μην επιστρέψουν φέτος σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό που φανέρωσαν την τελευταία διετία. Τόσο εντός συνόρων όσο και στη Euroleague.

Η αλήθεια ωστόσο είναι πως ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη αυτό το σάρωμα του ρόστερ. Αν ήθελε να παρουσιάσει κάτι άλλο τη νέα σεζόν, όφειλε να ξηλώσει το περσινό οικοδόμημα (…) και να χτίσει κάτι καινούργιο. Έφτασε τις 10 μεταγραφές και μια 11η μοιάζει να περιμένει στη γωνία. Ουδείς αμφιβάλλει για την ποιοτική ανάβαθμιση κατά μονάδες, όμως σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί υπομονή για να δούμε πώς αυτή θα μεταφραστεί στο παρκέ συνολικά. Άλλωστε στο παρελθόν πολλές ομάδες χτίστηκαν με ονόματα και μια σειρά από πρωταγωνιστές, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μια τρύπα στο νερό. Τουλάχιστον σε επίπεδο τίτλων.

Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός μοιάζει απλά να… κοιτάζει. Είναι όμως έτσι; Ας το δούμε. Σε πρώτη φάση, είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός δεν είχε καμία απολύτως ανάγκη να «γκρεμίσει» και να ξαναρίξει μπετά. Γιατί πολύ απλά, έχει έναν κορμό εδώ και δύο χρόνια. Άλλαξε τους Μπλακ, Μπολομπόι με τους Μιλουτίνοφ και Τανούλη. Αν μη τι άλλο, ο Σέρβος σέντερ είναι -πολύ- καλύτερος από αυτούς που αποχώρησαν και δίνει άλλη διάσταση στη ρακέτα μαζί με τον Φαλ. Για τον Τανούλη, θα δείξει ο χρόνος, όσο κι αν το ταλέντο σίγουρα δεν του λείπει.

Ο Βεζένκοφ έφυγε και στη θέση του ήρθε ο Σίκμα. Όχι όμως ο αντί-Βεζένκοφ. Τέτοιος στην Ευρώπη δεν υπάρχει και μόνο ο Μίροτιτς θα μπορούσε σε έναν βαθμό να τον αντικαταστήσει, δίχως να αλλάξει ο Ολυμπιακός τη λογική του παιχνιδιού του. Δεν θέλησαν οι Πειραιώτες ωστόσο να μπουν σε διαδικασία πλειστηριασμού και ουδείς μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Με το περιφερειακό σουτ του Πίτερς και την αλλαγή επιθετικής φιλοσοφίας στη ρακέτα με τους Σίκμα – Μιλουτίνοφ, θεωρητικά ο Ολυμπιακος μπορεί να πάρει τους αριθμούς του Σάσα.

Στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ μπήκε και ο Ουίλιαμς-Γκος. Επίσης όχι ως αντί-Σλούκας. Έναν παίκτη που να προσομοιάζει περισσότερο στον Ουόκαπ ήθελε ο Μπαρτζώκας, προκειμένου να μην αλλάζει η λογική του παιχνιδιού στο δεύτερο ροτέισον, σε άμυνα και επίθεση. Με την υποσημείωση πως αυτό το πλάνο θα εξυπηρετηθεί με την προσθήκη ενός ακόμη πολύ ποιοτικού σκόρερ. Είτε στο «2» είτε σε άλλη θέση. Εκεί άλλωστε πλην του Κάνααν, παίζουν άνετα ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκης.

Αυτή ουσιαστικά είναι η μοναδική «τρύπα» που υπάρχει στο ρόστερ αυτή τη στιγμή. Μια προσθήκη ακόμη, μια μεταγραφή ψάχνει ο Ολυμπιακός. Και δεν βιάζεται, γιατί αυτή η μια προσθήκη είναι πολύ σημαντική και θα διαμορφώσει στο απόλυτο την πραγματική δυναμική του ρόστερ.

Ναι, ο Παναθηναϊκός επικοινωνιακά κερδίζει τις εντυπώσεις στον πυρετό των καλοκαιρινών μεταγραφών. Ήταν όμως και αναμενόμενο να συμβεί, γιατί βγήκε με λεφτά στην αγορά και με σκοπό να φτιάξει ουσιαστικά από την αρχή μια νέα ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε καμία τέτοια ανάγκη, ξέχωρα από το γεγονός πως δεν είχε και άλλη λύση παρά να περιμένει την απόφαση του Βεζένκοφ αλλά και τις συζητήσεις με τον Σλούκα. Είναι επομένως ξεκάθαρο πως μπορεί να μοιάζει έτσι, όμως ο Ολυμπιακός δεν κάθεται απλά και κοιτάζει τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό. Αντίθετα κάνει αυτό που είπε ο Ουόκαπ στις δηλώσεις του για τη φυγή Σλούκα: Στηρίζει τον Μπαρτζώκα και τις επιλογές του.

Πότε δεν μπορείς να ξέρεις αν αυτή η στήριξη θα σημάνει και αυτομάτως επιτυχία. Δεδομένα ωστόσο, ομάδα που δεν σέβεται τις επιλογές του προπονητή της, δεν μπορεί να πάει μακριά. Αν θα δικαιωθεί ο Ολυμπιακός και ο Μπαρτζώκας για τον τρόπο που έχουν επιλέξει να κινηθούν αυτό το καλοκαίρι, είναι κάτι που θα αποδειχθεί στο παρκέ και μόνο εκεί…