Και τώρα οι δυο τους…

Όλα πια θα κριθούν σε μία τελευταία παρτίδα ανάμεσα στους δύο γκραν-μετρ. Ο τελικός που όλοι ήθελαν να δουν.

Ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Ο δικέφαλος στο αριστερό του πόδι έκανε συνεχώς σπασμούς, με το ζόρι κρατιόταν όρθιος: «Δέσε το όσο μπορείς πιο σφιχτά. Μπαίνω μέσα». Ο γιατρός άδειασε πάνω του σχεδόν ένα μπουκάλι ψυκτικό σπρέι για να μην νιώθει και του έδεσε το πόδι, τόσο σφιχτά λες και του είχε περάσει γύψο.

Κάθε του βήμα γινόταν με δυσκολία. Έπεσε δύο φορές χάμω. Σηκώθηκε. Έσφιξε τα δόντια. Το θηρίο έβγαλε και τα 120 λεπτά της αναμέτρησης με την Ισπανία παίζοντας ούτε καν με ενάμιση πόδι.

Ο Ρομέν Σαΐς μπήκε με μπανταρισμένο πόδι και στον προημιτελικό με την Πορτογαλία. Άντεξε για 57 λεπτά πριν φύγει με το φορείο. Έσφιξε ακόμα περισσότερο τα δόντια. Δεν γινόταν να χάσει τον ματς της ζωής του, το ματς του αιώνα. Στο 20ό λεπτό έκανε νόημα στον πάγκο όταν δεν πάει άλλο, δεν μπορεί καν να περπατήσει.

Λίγο νωρίτερα, στο ζέσταμα, ο παρτενέρ του στο κέντρο της μαροκινής άμυνας, ο Ναγέφ Αγέρντ έκανε νεύμα στον πάγκο, όταν δεν γίνεται. Ο προσαγωγός του έκαιγε, ήταν αδύνατον να παίξει. Τον είχε τραυματίσει στον προημιτελικό με την Ισπανία, έχασε το ματς με την Ισπανία, όμως ήταν αδύνατον να νικήσει τον χρόνο και να παίξει.

Αίφνης, το Μαρόκο είχε χάσει τους δύο στυλοβάτες της άμυνας του, αυτούς που δεν επέτρεψαν σε κανέναν αντίπαλο να σκοράρει έστω και μία φορά σε αυτό το Μουντιάλ.

Στο ημίχρονο ζήτησε αλλαγή και ο Νουσίρ Μαζράουι, ο βασικός αριστερός μπακ, που κι αυτός «λαβώθηκε» στον προημιτελικό με την Ισπανία και στην πραγματικότητα δεν «ίσιωσε» ποτέ. Την κρισιμότερη ώρα οι Μαροκινοί είχαν προδοθεί από τα κορμιά τους, που δεν άντεξαν τόση καταπόνηση. Υπό αυτή την έννοια, το ότι έφτασαν με τόσο θάρρος, τόση αυταπάρνηση, τόση παλικαριά να απέχουν για 79 λεπτά μόλις μία φάση από την πρόκριση σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου ισοδυναμεί με ένα μικρό θαύμα.

Τα βερβερικά λιοντάρια, τα λιοντάρια του Άτλαντα, όπως είναι το παρατσούκλι της Εθνικής Μαρόκου, πάλεψαν ως τέτοια, αλλά καμιά φορά τα πράγματα είναι πέρα από τις δυνάμεις σου.

Και οι Γάλλοι είχαν απώλειες. Αμέτρητες. Λίγο πριν την σέντρα του Μουντιάλ έχασαν τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας, Καρίμ Μπενζεμά. Μέσα στο φθινόπωρο έχασαν λόγω τραυματισμών το δίδυμο στα χαφ που έκανε όλη την διαφορά στο περασμένο Μουντιάλ, τον Ν’ Γκολό Καντέ και τον Πολ Πογκμπά.

Στην πρεμιέρα έχασαν με ρήξη πρόσθιου χιαστού τον Λούκας Ερναντές και για τον ημιτελικό δεν είχαν καν στον πάγκο τους γριπωμένους Ραμπιό και Ουπαμεκανό.

Η διαφορά όμως είναι πως οι «τρικολόρ» με την αστείρευτη δεξαμενή παικτών, θα μπορούσαν να κατεβάζουν τρεις ισοδύναμες εθνικές που θα είχαν ελπίδες κατάκτησης του τροπαίου. Τα βέλη στην φαρέτρα είναι ατελείωτα. Κι ο Ντιντιέ Ντεσάν έχει αποδείξει ότι ξέρει να τα χρησιμοποιεί μαεστρικά.

Το Μαρόκο έγραψε ένα υπέροχο παραμύθι στα αραβικά γήπεδα, όμως τώρα είναι η ώρα για σκάκι. Η ώρα για τους γκραν-μετρ. Για τους κορυφαίους των κορυφαίων. Λιονέλ Μέσι εναντίον Κιλιάν Μπαπε.

Κατά βάθος, αυτό θέλαμε να δούμε όλοι…