H αλήθεια είναι πως έμοιαζε λίγο παράξενο για την Μπιγιόνσε των 35 βραβείων Γκράμι, περισσότερων από οποιονδήποτε σόλο καλλιτέχνη στην ιστορία του θεσμού, να μην έχει κερδίσει ποτέ το κορυφαίο εξ αυτών, άλμπουμ της χρονιάς. Οι μεγαλύτερες ήττες της μάλιστα ήταν αυτές κόντρα σε δύο από τις κορυφαίες λευκές ποπ σταρ του καιρού μας (Τέιλορ Σουίφτ, Μπίλι Αϊλις), γεγονός που είχε τροφοδοτήσει και το σχετικό αφήγημα περί διακρίσεων. Κάπως ειρωνικά, η… τάξη αποκαταστάθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας, με την Μπιγιόνσε να κερδίζει επιτέλους τo αγαλματίδιο για το «Cowboy Carter», ένα άλμπουμ με έντονο κάντρι χαρακτήρα –είδος βασικά συνυφασμένο με λευκούς μουσικούς– αποσπώντας μάλιστα το βραβείο και στη συγκεκριμένη (κάντρι) κατηγορία.
Τα δικά της τρία συνολικά Γκράμι, πάντως, δεν ήταν τα περισσότερα που απονεμήθηκαν σε έναν καλλιτέχνη στη λαμπερή εκδήλωση της Crypto.com Arena. Αυτή η τιμή ανήκε στον κορυφαίο ίσως ράπερ του καιρού μας, Κέντρικ Λαμάρ, ο οποίος έφυγε με πέντε: κορυφαία ηχογράφηση, τραγούδι, ραπ τραγούδι, ραπ ζωντανή εμφάνιση και βίντεο κλιπ της χρονιάς. Και όλα αυτά όχι για κάποιο κομμάτι από τον πρόσφατο (εξαιρετικό) δίσκο του «GNX», αλλά για το «Not Like Us», ένα από τα λεγόμενα «diss songs», τραγούδια δηλαδή που αποτελούν τμήμα μιας κόντρας ανάμεσα σε δύο καλλιτέχνες – στην προκειμένη περίπτωση εκείνης του Λαμάρ με τον έτερο δημοφιλέστατο ράπερ Ντρέικ.
Το γεγονός ότι τραγούδι της χρονιάς θεωρείται το γέννημα μιας προσωπικής –και σε κάποιο βαθμό μαρκετίστικης– αντιπαράθεσης ανάμεσα σε δύο ράπερ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και γελοίο, ωστόσο η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα του Κέντρικ Λαμάρ απομακρύνει οποιαδήποτε τέτοια σκέψη. Στα 37 του πια, οικογενειάρχης και ζάπλουτος, ο ράπερ από το Κόμπτον βρίσκει κίνητρο στην κόντρα του με τον Ντρέικ, ώστε να συνθέσει ένα σαρδόνιο, γεμάτο κοινωνικές και πολιτισμικές αναφορές, μουσικό πλήγμα ενάντια στον ανταγωνιστή του και παράλληλα να φτάσει τα 22 Γκράμι στην καριέρα του.
Παρ’ όλα αυτά, η δική του συγκομιδή υπολείπεται ακόμη κατά τι εκείνης του Κάνιε Γουέστ (έχει 24), ο οποίος ήταν μάλλον ο αρνητικός πρωταγωνιστής της βραδιάς. Ο αμφιλεγόμενος ράπερ εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί δίπλα στην πρακτικά ολόγυμνη σύζυγό του, Μπιάνκα Σενσόρι, η οποία φορούσε μόνο ένα διάφανο ύφασμα· οι δυο τους δεν μπήκαν ποτέ στην αίθουσα της τελετής, αποχωρώντας, οικειοθελώς και όχι αναγκαστικά σύμφωνα με τους διοργανωτές, αμέσως μετά τη σκανδαλώδη πασαρέλα.
«Σας αγαπώ. Το αξίζετε και πάντα θα παλεύω στο πλευρό σας», δήλωσε η Κολομβιανή Σακίρα, αφιερώνοντας το Γκράμι της στους μετανάστες «αδελφούς και αδελφές της».
Αντιθέτως, μέσα στην Crypto.com Arena, στους κερδισμένους της βραδιάς ήταν σίγουρα οι Charlie XCX και Σαμπρίνα Κάρπεντερ: η πρώτη επιβεβαίωσε την παρουσία της ανάμεσα στα κορυφαία ονόματα της χορευτικής σκηνής με τρία Γκράμι, ενώ η δεύτερη εξαργύρωσε τις τεράστιες εμπορικές επιτυχίες «Espresso» και «Please, Please, Please» με δύο αγαλματίδια. Στην αντίπερα όχθη, εκτός βραβείων έμειναν αυτή τη φορά τόσο η Μπίλι Αϊλις όσο και η Τέιλορ Σουίφτ, οι οποίες είχαν πρωταγωνιστήσει στις τελευταίες τελετές απονομής.
Μετανάστες και τρανς άτομα
Οσο για τις δηλώσεις των διάσημων βραβευθέντων, αυτές (λογικά) κινήθηκαν γύρω από τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στο Λος Αντζελες, με τον Κέντρικ Λαμάρ να αφιερώνει τα βραβεία στην πόλη που τον ανέθρεψε. Από την άλλη, η Σακίρα, παραλαμβάνοντας το δικό της Γκράμι για το καλύτερο λάτιν-ποπ άλμπουμ, απευθύνθηκε «σε όλους τους μετανάστες αδελφούς και αδελφές μου σε αυτή τη χώρα. Σας αγαπώ. Το αξίζετε και πάντα θα παλεύω στο πλευρό σας», αναφερόμενη προφανώς στη δραστική πολιτική απελάσεων του Ντόναλντ Τραμπ. Μερικούς δρόμους παρακάτω, άλλωστε, έλαβε νωρίτερα χώρα διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στα συγκεκριμένα μέτρα.
Αμεσες ή έμμεσες αναφορές στον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου έκαναν, όμως, και άλλοι από μικροφώνου. Ο παρουσιαστής της εκδήλωσης –και Νοτιοαφρικανός– Τρέβορ Νόα προέβλεψε ότι ίσως αυτή είναι η τελευταία φορά που παρουσιάζει οτιδήποτε σε αυτή τη χώρα. Η Lady Gaga μίλησε υπέρ των τρανς ατόμων και της queer κοινότητας γενικότερα, ενώ η Αλίσια Κις ανέφερε πως «τώρα δεν είναι η ώρα να σωπάσουν οι φωνές της διαφορετικότητας. Εχουμε δει σε αυτή τη σκηνή ταλαντούχους, δουλευταράδες ανθρώπους, με διαφορετικές καταβολές και οπτικές, και αυτό αλλάζει πραγματικά το παιχνίδι. Το τρίπτυχο “διαφορετικότητα – ισότητα – συμπερίληψη” δεν αποτελεί απειλή, αλλά δώρο».
About Author
