ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΟΥΝ ΑΝ ΒΡΕΞΕΙ ΑΚΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Όπου και αν μένεις, αν γίνει στην Ελλάδα ό,τι έζησε η Ισπανία θα κινδυνεύσεις. Πώς θα καταλάβεις αν ζεις κοντά σε μπαζωμένο ποτάμι ή ρέμα.

Είχαμε πρόβλημα με τις πλημμύρες στα αστικά κέντρα της Ελλάδας, πριν γίνουν το νέο νορμάλ για όλον τον πλανήτη τα ακραία καιρικά φαινόμενα που «προσφέρει» η κλιματική κρίση.

Βλέπεις, είχαμε ήδη μπαζώσει ό,τι μπαζωνόταν και είχαμε χτίσει όπου το νιώθαμε (ακόμα και αν αυτό ήταν πάνω σε ρέμα -βλ. φυσική διαμόρφωση του εδάφους που λειτουργεί ως αποδέκτης και αγωγός των νερών της βροχής), χωρίς να μας σταματάει κανείς.

Τουναντίον, οι κυβερνήσεις επιβράβευαν την παρανομία μας με νομιμοποιήσεις. Κι έτσι ανεβαίναμε ‘πίστες’, τερματίζοντας την ασυδοσία.

Τώρα λοιπόν, αν εκδηλωθεί στην Αττική φαινόμενο ανάλογο με την κακοκαιρία Dana της Ισπανίας, θα απειληθούμε όλοι. Όπου κι αν μένουμε, αφού το μόνο πρόβλημα δεν είναι ο Κηφισός.

Δεν σε νοιάζει γιατί μένεις εκτός Αθήνας;

Κάνε έναν κόπο και διάβασε τι είπε στο NEWS 24/7 ο Δρ Χαράλαμπος Κράνης, Διευθυντής του Εργαστηρίου Μελέτης και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών στο ΕΚΠΑ για κάτι που συζητείται δεκαετίες, χωρίς όμως να συνοδεύονται τα λόγια με πράξεις.

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα των έντονων καιρικών φαινομένων λόγω κλιματικής αλλαγής. Τι μπορούμε να κάνουμε ρεαλιστικά, για να μην πνιγούμε;

«Τι μπορεί να γίνει θεωρητικά, πρακτικά ή ουσιαστικά;» ρωτά ο ειδικός.

Επιλέγουμε το «πρακτικά», γιατί έχουμε χορτάσει από δεσμεύσεις και σχέδια που ακόμα και αν τέθηκαν επί χάρτου, έμειναν κλειδωμένα στα συρτάρια.

«Πρακτικά φοβάμαι πως μπορούν να γίνουν λίγα πράγματα, δεδομένου ότι έχουμε ένα δομημένο περιβάλλον εδώ και δεκαετίες, από την στιγμή που τσιμεντώσαμε τον Κηφισό και τον κλείσαμε. Αυτό ήταν μέγα έγκλημα, όπως μέγα έγκλημα ήταν και το κλείσιμο όλων των ποταμιών της Αθήνας».

To πληρώνουμε τακτικά. Υπάρχει όμως, λύση ή όλα όσα κάνουν οι κυβερνώντες, όπως για παράδειγμα η συνάντηση του Περιφερειάρχη Αττικής, Νίκου Χαρδαλιά με τους Δημάρχους των πόλεων που βρέχει ο Κηφισός, είναι για το θεαθήναι;

Εδώ είναι χρήσιμο να θυμίσουμε πως ο Περιφερειάρχης έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι «η Αττική δεν είναι θωρακισμένη, εν όψει το χειμώνα».

Καλή μας τύχη.

«Ο Κηφισός ξέρουμε πως έχει κατά καιρούς πλημμυρίσει και έχουν προκληθεί μεγάλες καταστροφές. Από τη δεκαετία του ‘90 με τις μεγάλες πλημμύρες του Ποδονίφτη, μετά το καλοκαίρι του 2001, όπως και πιο πρόσφατα».

Δεν άλλαξε όμως, κάτι. Δεν έγινε κάποιο έργο που να επιτρέπει την αισιοδοξία πως δεν θα υπάρξουν ανάλογα φαινόμενα ξανά.

«Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν υπάρχουν περιθώρια να γίνουν κάποια πράγματα. Στην προκειμένη περίπτωση είναι πάρα πολύ στενά τα περιθώρια. Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε μια διαμορφωμένη κατάσταση στο δομημένο περιβάλλον, η οποία πώς μπορεί να ανατραπεί;

Αναρωτιέμαι κι εγώ αν μπορεί να ανατραπεί. Δηλαδή με ποια υδραυλικά έργα; Και για να κάνουμε τα υδραυλικά έργα που χρειάζονται, θα πρέπει να γκρεμίσουμε κτίρια, να ανοίξουμε τον Κηφισό. Πρέπει να γίνουν πάρα πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε πραγματικά, πώς μπορούν να γίνουν».

Το κύριο πρόβλημα που υπάρχει στον Κηφισό -και σε όποιο άλλο ποτάμι έχουμε ‘θάψει’ σε αυτήν τη χώρα, σε αστικές περιοχές- είναι ότι δεν διατηρήθηκε η ζώνη υπερχείλισης.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ «ΤΕΤΕΛΕΣΘΑΙ» ΤΟΥ ΚΗΦΙΣΟΥ

Ο Δρ Κράνης εξήγησε απλά και κατανοητά το δεδομένο που ‘δένει’ τα χέρια αυτών που αναζητούν λύσεις.

«Ένα ποτάμι έχει μία φυσική λεκάνη, έχει μία φυσική κοίτη απορροής. Αυτή η φυσική κοίτη απορροής τι είναι ουσιαστικά; Είναι ο αγωγός μεταφοράς όχι μόνο νερού, αλλά και φερτών υλών: στην «φυσική» του κατάσταση, το ποτάμι μεταφέρει ίζημα, αλλά στις περιπτώσεις των ρεμάτων μας (που δυστυχώς είναι πολλές), παρασύρονται και μεταφέρονται υλικά που έχουμε παράνομα απορρίψει είτε στις όχθες ή ακόμα και μέσα στην κοίτη (μπάζα, σκουπίδια…).

Το ποτάμι έχει μια συγκεκριμένη δυνατότητα παροχής, όπως ένας σωλήνας -μεταφέρει κάτι, κάποιο υλικό. Από τη στιγμή που εγώ θα αλλοιώσω τα χαρακτηριστικά αυτής της κοίτης του επηρεάζω αυτήν τη δυνατότητα.

Πώς την έχω αλλοιώσει;

Πρώτον, έχω τσιμεντώσει τις κοίτες. Από τη στιγμή που θα τις τσιμεντώσω πλήρως την κοίτη ενός ποταμού, μειώνω τη δυνατότητα κατείσδυσης -κάποια ποσότητα νερού κατεισδύει, δηλαδή μπαίνει στο έδαφος. Επιπλέον, αυξάνω την ταχύτητα ροής του νερού, άρα και τη δυνατότητα του να διαβρώσει, με αποτέλεσμα συχνά να παρατηρούνται αστοχίες στα πρανή, ακόμα και αν αυτά έχουν επενδυθεί.

Οι φυσικές κοίτες σπανιότατα είναι ευθύγραμμες. Ακολουθούν μία πορεία κυματοειδή και η ταχύτητα ροής του ποταμού ρυθμίζεται με φυσικό τρόπο. Έχουμε δηλαδή, σημεία που το ποτάμι ρέει πιο ήπια, όπως μεταφέρει το νερό του και τα υλικά του.

Επίσης, κάθε μεγάλο ποτάμι σε συνθήκη πλημμυρικής παροχής έχει τη δυνατότητα να ξεχειλίσει -όλα τα ποτάμια ξεχειλίζουν. Τι συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση;

«Υπάρχει μία ζώνη εκατέρωθεν του ποταμού, που είναι η ζώνη υπερχείλισης. Το πλάτος αυτής της ζώνης, εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του ποταμού (μπορεί να είναι και αρκετές εκατοντάδες μέτρα σε μεγάλα ρέματα) και οφείλουμε να την έχουμε ελεύθερη. Στον Κηφισό είναι όλη χτισμένη. Αυτό μας έχει δέσει τα χέρια».

Όπως μάθαμε πριν λίγους μήνες, η περιφέρεια έκανε κάποια έργα για να αποφράξει κάποια υπόγεια κομμάτια που ήταν τελείως κλεισμένα. Είχαν πει πως είχαν φραχτεί από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε -μόνο φορτηγά δεν βρήκαν εκεί μέσα.

About Author

Share via
Copy link